“எழுதும் முன் கவனத்தில் கொள்ளுங்கள்” - விவாதம்

“நிர்வாகத்தின் கட்டளைகளை ஏற்று செயல்படுகிற மேலாளர்களில் ஒருவர்தான் கமுதி மேலாளர். Payment number  இல்லாமல் வந்த வவுச்சர் குறித்து கேட்டதற்கு பழிவாங்கும் டிரான்ஸ்பர் செய்யப்பட்டதை கேள்விப்பட்டு இருக்கிறீர்களா? பல மேலாளர்கள், கமுதி கிளை மேலாளார் போல இருக்கிறார்கள்.  தங்களுடைய பெயர் பிரமோஷன் லிஸ்ட்டில் வருவதற்கு அலைகிறார்கள். வங்கியில் இருக்கும் அனைவரும் நிர்வாகத்தை பாலிஷ் செய்ய முயற்சிக்கிறார்கள். சில தொழிற்சங்க வாதிகளும் முயற்சிக்கிறார்கள். எழுதுவதற்கு முன்னால் இதையெல்லாம் கவனத்தில் கொள்ளுங்கள்.”

கமுதிப்பிரச்சினையையொட்டி இன்னொரு தோழர் இப்படியொரு கருத்தைச் சொல்லியிருக்கிறார். ‘வங்கியில் இருக்கும் அனைவரும் நிர்வாகத்தை பாலிஷ் செய்ய முயற்சிக்கிறார்கள்’ என்பதை நிச்சயமாய் ஏற்றுக்கொள்ள முடியாது. எல்லோரும் அப்படியல்ல. இன்னும் சொல்லப்போனால் பெரும்பான்மையினர் அப்படியல்ல.

நிர்வாகத்தின் மனம் குளிர நடந்துகொண்டு, அதன் மூலம் டிரான்ஸ்பர், பிரமோஷன்களில் காரியம் சாதித்துக் கொள்வோம் என்று நினைப்பவர்கள் இருக்கிறார்கள் என்பதை ஒப்புக்கொள்கிறோம். இது ஒருவகையான அடிமைத்தனம். இப்படி எல்லா இடங்களிலும் ஒன்றிரண்டு பேர் இருக்கவேச் செய்வார்கள். அவர்களை ‘கருங்காலி’ என்றும் ‘கரும்புள்ளி’ என்றும் சக தொழிலாளர்கள் கிண்டல் செய்வது உண்டு.

இந்த அடிமை மனோபாவத்தைத்தான் டிரான்ஸ்பர்களும், பிரமோஷன்களுமாய் ஊட்டி வளர்க்கிறது நிர்வாகம். Payment number  இல்லாமல் வந்த வவுச்சர் குறித்து கேட்பவர்களுக்கு, ரூல்ஸ்களில் கறாராய் இருப்பவர்களுக்கு, 10 மணியிலிருந்து 5 மணி வரைதான் வேலைபார்க்க முடியும் என்பவர்களுக்கு நிர்வாகம் சாதகமாய் டிரான்ஸ்பர் தர யோசிக்கும். எளிதில் பிரமோஷனும் கொடுக்க மறுக்கும். இதன்மூலம், நிர்வாகம் தன்னை அனுசரித்துப் போகிறவர்களுக்கு மட்டுமே தனது அருள் பார்வை கிட்டும் என சொல்லாமல் சொல்கிறது. கியூ வரிசையில் முன் நிற்பவர்களை விட்டுவிட்டு, பின்னால் நிற்பவர்களை அழைத்து டிக்கெட் கொடுக்கிறது. இதனால் வரிசையை விட்டு விலகுகிறவர்களின் எண்ணிக்கை அதிகரிக்கிறது. அவர்கள் போராட்டங்களுக்கும், தொழிற்சங்க நடவடிக்கைக்கும் வரமாட்டார்கள். இப்படித்தான் அடிமைத்தனத்தை ‘de-unionised mentality'யாக வடிவமைக்கிறது நிர்வாகம்.

நியாயம், தர்மம், ஒழுங்குகள், வரம்புகள், விதிகள் எல்லாவற்றையும் உதறிவிட்டு, இந்த deunionised mentalityயோடு ஒரு கூட்டம் உருவாகிறது. நேர்வழியில் செல்லாமல் குறுக்கு வழியில் தங்கள் காரியங்களை சாதித்துக் கொள்ளவே சிந்திக்கிறவர்கள் அவர்கள். சுயநலமே உருவானவர்களாகவும்,  பொதுநலன் குறித்தும், பொது நியாயம் குறித்தும் கவலைப்படாதவர்களாகவும் இருப்பார்கள். வேடிக்கை என்னவென்றால், அவர்களுக்கென்றும் ஒரு தொழிற்சங்கம் ஏற்படுத்திக்கொள்கிறார்கள். இதனால்தான் அவர்களை நாம் தொழிற்சங்க வியாதிகள் என அழைக்கிறோம்.

எதையும் இழக்காமல் சலுகைகள் பெற விரும்புபவர்கள் அதன் பின்னால் திரளுகிறார்கள். யாராவது போராடி, யாராவது நமக்கு உரியதை பெற்றுத் தருவார்கள் என்று  பரிதாப வாழ்க்கையை மேற்கொள்கிறார்கள். அவர்களுடன் நாம் தொடர்ந்து கருத்து ரீதியாகவும், அனுபவ ரீதியாகவும் உரையாடி, அந்தக் கூட்டத்திலிருக்கும் மனசாட்சி உள்ளவர்களை வெல்வதற்கும், unionised ஆக்குவதற்கும் முயற்சிக்கிறோம்.

விதிப்படி வேலை பார்ப்பவர்களுக்கும், நேர்மையாய் உழைப்பவர்களுக்கும், சாதகமான டிரான்ஸ்பர் , சரியான பிரமோஷன் கிடைக்க வலியுறுத்துகிறோம். அதற்காக கடுமையாக போராட வேண்டி இருக்கிறது. நிர்வாகத்தின் பாரபட்சங்களை, விதி மீறல்களை எதிர்த்து பெரும் பிரச்சாரம் செய்து அம்பலப்படுத்த வேண்டி இருக்கிறது. நீதிமன்றங்களின் கதவைத் தட்ட வேண்டி இருக்கிறது. கோஷங்கள் எழுப்பி, ஊழியர்களை அணி திரட்ட வேண்டி இருக்கிறது. இதில் வெற்றி பெறும்போது, தொழிற்சங்கத்தில் இருப்பவர்களுக்கும்,  வெளியில் இருக்கும் மற்றவர்களுக்கும் நம்பிக்கை பிறக்கிறது. unionised ஆகிறார்கள்.  ஒரு சரியான தொழிற்சங்கத்தின் இடைவிடாத பணி இது.

இதன் ஒரு பகுதியல்ல, ஒரு புள்ளிதான் கமுதிக் கிளையின் பிரச்சினையும். அங்கு ஒருவர் விதிகளை மீறி வேலை பார்க்கச் சொல்கிறார். இரண்டு பேர் மறுக்கிறார்கள். ஒருவர் de-unionsed ஆக இருக்கிறார். இருவர் unionised ஆக இருக்கிறார்கள். நாம் அதில் சரியான நிலைபாடு எடுத்து அந்த இருவர் பக்கம் நின்று, உண்மையை உரக்கப் பேசுகிறோம். இப்போது பலரும் பேச ஆரம்பிக்கிறார்கள். தங்கள் கிளைகளிலும் இது போன்ற பிரச்சினைகள் இருப்பதை தயக்கமின்றி வெளிப்படுத்த ஆரம்பிகிறார்கள். இதுதான் ஒரு சரியான தொழிற்சங்கம் செய்ய வேண்டிய பணி. நாம் மிகுந்த கவனத்துடன் செய்திருக்கிறோம்.